Gezichtsbedrog?

We gaan tijdens onze workshops altijd in op het gebruik van social media. En telkens komt het naar voren: persoonlijk contact is vér favoriet boven alle andere vormen van contactmogelijkheden.

Het valt mij op, ook al heb ik daar geen enkel bewijs voor, dat het toch met name de extraverten onder ons zijn die persoonlijk contact zeer op prijs stellen.

Introvert als ik ben, heb ik,  bij tijd en wijle, er behoefte aan om mensen te zien. Maar ik hoef niets van ze, of met ze. Alleen maar tussen een hoeveelheid mensen zijn. Niet te massaal, zoals in een voetbalstadion. Meer in de stad op koopavond. Op een plein met terrasjes. Niet in een demonstratie of andere optochten. In de rij staan bij de kassa is vaak al goed genoeg om mijn behoefte aan intermenselijke contacten te bevredigen.

Netwerkbijeenkomsten zitten juist op het randje. Meestal vind ik ze té massaal. En vaak komen ze ongelegen. Netwerken is onderdeel van mijn werk. Netwerkbijeenkomsten dus ook. Werken doe ik zoveel mogelijk overdag. Niet zo zeer van negen tot vijf, maar toch wel overdag. Veel netwerkbijeenkomsten zijn ’s avonds.  Dat is de tijd voor mijn vrouw, familie en vrienden! Geen werktijd dus.

 Veel liever doe ik netwerken, het verzamelen en beheren van contacten, via internet. Ik heb twee monitoren op mijn bureau staan. Terwijl ik een gesprek heb via Skype (met webcam en headset) op het ene scherm, heb ik op het andere scherm LinkedIn of Google search open staan en kan ik meteen napluizen of dat wat mijn nieuw verworven internet-vriend vertelt, ook daadwerkelijk zo is. Eventjes kijken waar hij naar school is gegaan en welke andere diploma’s hij heeft verzameld.

Op die manier laat ik mij niet meer verrassen door de mooie praatjes die mensen rondstrooien, het vriendelijke gezicht dat ze tegen mij opzetten. 

Wat heeft jouw voorkeur?? Waarom??